Monday, July 19, 2010

CUMI

Petang smlm, hampir kul 6.00 petang, kak Intan tengah basuh pinggan kat sink. Dari tingkap, akak tengok 3-4 ekor anjing kat belakang rumah. After a few second, kedengaran anjing-anjing tu menyalak sambil bergaduh. Akak call my hubby suruh tengok apa ke benda yg bising tu, kot-kot dia berlawan dengan kuching liar kat belakang umah akak. Akak nak bukak pintu dapur takut lak anjing-anjing tu terkam akak. Hubby akak trus bukak pintu sambil halau anjing anjing-anjing tu. Lepas tu kita orang pegi dekat dgn gate dan jengok kebawah (umah akak ni pesen tinggi kat blkg). Ya Allah, terkejut dan terkedu kita orang, kat bawah tu CUMI terlentang dengan mata berbeliak. Apa lagi, Alya & Aqil meraung-raung menangis. Akak dah terkedu dan tak tahu nak descripe apa perasaan akak masa tu... nak nangis, takut lak budak-budak lagi kuat nangis. Kesian nengok CUMI, knape le CUMI yg kena, ada 2-3 ekor kuching liar kat blakang umah, nape CUMI! Hubby terus angkat CUMI dan tanam kat tepi jalan.

Kenangan CUMI besama-sama dengan keluarga kita orang silih berganti datang kat ingatan kita orang. Hari-hari yang mendatang nanti, tiada lagi CUMI tunggu kami kat gate kalau dengar kereta kami sampai kat depan umah, tiada lagi kedengaran pintu dicakar kalau CUMI nak masuk umah. Tiada lagi CUMI nak tidur & lepak dengan kami kat depan TV. Tiada lagi kuching yang minum air dari pili, Tiada lagi ibu pada anak-anak CUMI yang masih lagi menyusu. Tiada lagi... tiada lagi.... ahhh .. kalau nak diingatkan saat-saat itu.. bisa bercucuran le air mata Kak Intan. Walaupun CUMI hanya seekor kuching..



No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...